Toen ik voor het eerst op Zanzibar kwam wist ik niet wat ik zag. Was dit een sprookje? Het eiland beantwoordt op alle mogelijke manieren aan het beeld dat mensen van een bounty-eiland hebben. Parelwitte stranden, een turquoise ocean, decoratief wrakhout in de meest bizarre vormen, prachtige mensen met een zwarte huid door zon en zee getaand en een even verrukkelijke als veelkleurige vangst in de netten die dagelijks aan land worden gebracht.
Voor luiwammesen en doeners
Als nummer 1 activiteit op mijn lijstje stond het zalige niets doen. Een aanrader. Maar wie het niets doen eens wil verplaatsen, laat zich op een dow, een authentieke Afrikaanse zeilboot, naar een van de zandplaten brengen die met eb droog komen te liggen. Daar kan het luieren ongestoord voortgezet worden. Een beetje schelpen zoeken, wat snorkelen, een flesje open trekken uit de meegebrachte koelbox, maar dat alles vooral in een rustig tempo. Pole pole.
Voor de echte uitslovers is er trouwens ook genoeg te doen. Kitesurfen, het schilderachtige Stonetown bezoeken, een spicetour maken langs de meest geurige kruidenplantages die je je maar kunt voorstellen, op een boot op zoek gaan naar dolfijnen… Deze website zet de mogelijkheden voor je op een rijtje.
Terwijl ik mij wentelde in het warme, witte zand van Paje Beach, keek ik naar een atletische gestalte die op enige meters afstand een merkwaardige activiteit ontplooide. Gaten graven. Rond, ongeveer een halve meter diep, een iets kleinere diameter en dan een flink aantal op regelmatige afstand van elkaar. Vreemd.
Magisch licht
De dag verstreek. Loom en rozig liepen we naar onze lodge om ons op te frissen en een sundowner op het terras te drinken met uitzicht op zee. Het perfecte moment voor een GTI. Een Gin, Tonic & Ice. En toen werd het donker. Vlakbij de evenaar gaat dat heel snel. Binnen een kwartier is het gebeurd. We begaven ons opnieuw naar het strand, maar nu om een visje te eten bij de strandtent waar we die middag in het zand hadden gelegen. Een zacht stralend en flakkerend licht scheen ons tegemoet. Het wees ons de weg, en zorgde tegelijkertijd voor de meest romantische verlichting die ik ooit gezien had. Alle gaten in het zand waren nu voorzien van een vuurpot. Een magische oranje gloed spoelde over het strand waarachter de branding zachtjes ruiste. We kozen een tafeltje en niet veel later kwam de kaka, de jongen die ons bediende. Ik herkende zijn gestalte, nu gestoken in een hagelwit shirt. Het was de jongen die de gaten had gegraven. Hij herkende ons ook en ik vroeg hem naar zijn naam. Even zweeg hij, en fluisterde toen: I’m the beach-beautifire… Een naam als een gedicht.
Makasa. Dé Tanzania en Zanzibar specialist
Wil je ook het licht zien op Zanzibar? Vraag vrijblijvend naar de mogelijkheden.
